19-1 vergeet zichzelf te belonen

Met een iets gewijzigde opstelling en tactiek, traden we vandaag aan tegen een van de twee koplopers ,Spartanen. De opdracht was om Spartanen vroeg onder druk te zetten (inde opbouw) en met de linies kort op elkaar te spelen, waardoor er weinig ruimte zou moeten zijn voor steekballen en diepgaande middenvelders. Hoe langer het zou duren dat het 0-0 zou blijven, des te nerveuzer zou Spartanen worden om het doelpunt te maken, zij hun tactiek zouden loslaten en mogelijkheden voor ons liggen.
Dat laatste lukte, want Spartanen veranderde al snel van strijdplan. In plaats van doorschuivende centrale middenvelders, kozen ze voor het laten opkomen van rechts en linkshalf die dan over de rechts en linksbuiten heen gingen als een soort extra vleugelspeler. Met veel positiewisselingen voorin en verzorgd opbouwend voetbal liet Spartanen zien waarom ze koppositie delen met Medemblik. Daar tegenover stond een KGB dat zeer gedisciplineerd de taak uitvoerde en liet blijken het tegendeel van de ranglijst te willen bewijzen. Het nadeel was dat we de eerste 30 minuten nauwelijks kansen creëerden, maar er ook hooguit 2 weggaven, gelukkig maakte onze keeper een uitstekende indruk en hield zijn doel toe dan toe schoon. Totdat we moesten ingrijpen op de rand van het 16 meter gebied, de vrije trappen specialist legde aan en onze keeper stond niet helemaal goed gepositioneerd, waardoor de specialist de feilloos in de verre hoek legde, 0-1.
Gelukkig waren we niet van slag en pakte ons spel weer op waar we waren gebleven, we probeerden de opbouw nog steeds te verstoren dit was al een paar keer gelukt, maar nog niet met het gewenste resultaat. Vlak na de 0-1 gebeurde het opnieuw, onze spits onderschepte de bal al vroeg en we schakelde razendsnel om, onze doorgeschoven aanvoerder poortte de aangestormde verdediger en passeerde de doelman in zijn korte hoek, 1-1.

In de rust was het geloof er, we waren totaal niet onder de indruk van het spel van de koploper, de bedoeling was om aanvallend wat meer te gaan brengen. De tweede helft begonnen we goed, steeds vaker waren we op de helft van Spartanen te vinden en waar onze linies dicht op elkaar speelden was er tussen de verdediging en middenveld van Spartanen een zee aan ruimte, een uitnodiging voor onze nummer 10, die met een vlammend schot van een meter of 25 de keeper verschalkte en ons op voorsprong zette 2-1. De verbijstering was van de gezichten af te lezen bij Spartanen, dit hadden ze duidelijk niet verwacht. Zoekend naar de gelijkmaker, kregen ze een vrije trap op een meter of 25 van ons doel. De vrijetrappenspecialist legde aan en schoot de bal verwoestend de kruising in, 2-2.
Beide partijen gingen op zoek naar winnende met als gevolg veel gepraat, veel overtredingen, veel irritatie en lastig te nemen beslissingen voor de scheidsrechter. Helaas verloren we ons zelf een in die periode, waardoor het vele gepraat ten koste ging van ons spel. We verloren de bal in de aanval en vanuit de omschakeling kregen we de winnende van Spartanen tegen, 2-3. Dit was doodzonde, want er zat vandaag echt meer in. Gefrustreerd zochten we de kleedkamer op, vooral boos op ons zelf, ik ben er namelijk van overtuigd dat als we waren blijven voetballen, de 3 punten bij ons waren gebleven.