Vandaag zouden we de tweede poging ondernemen om een bres in de Zaanse hegemonie te slaan. Ondanks goed veldspel, was dat tegen KFC niet gelukt. Eens kijken wat de tweede poging ons zou gaan opleveren.
Hercules Zaandam, KFC en Zaanlandia zijn op dit moment de toonaangevende teams. Tijd om daar nu wat verandering aan te brengen.

Een belangrijk ijkpunt voor KGB. Zouden we in staat zijn om Hercules aan het wankelen te brengen?

De eerste schermutselingen tonen aan dat KGB dit keer wél vanaf de eerste minuut wakker is. Dani, dit keer vanaf de rechterkant opererend, zorgde voor het eerste doelgevaar. Zijn voorzet bereikte Saul, die nét overschoot.
Daarna een vrije kans op een mooie voorzet van Saul, maar hij was te scherp en werd zodoende een makkelijke prooi voor de keeper. 
Dani gaf nog een mooie voorzet, maar Stijn kreeg de bal verkeerd op zijn hoofd, en de bal verdween naast het doel.
Het waren enkele speldenprikjes die Hercules vrij gemakkelijk overleefde. Hoewel hun angst voor ons wel zichtbaar was, kregen ze toch de beste kansen om bij ons weg te lopen. Na een gevaarlijke aanval komt de aalvlugge Hercules-spits één op één met keeper Senno, die gelukkig als winnaar uit de strijd kwam. 
Even later speelt de Hercules-aanvaller gelukkig de bal iets te ver voor zich uit, waardoor de inmiddels goed uitgelopen Senno, net iets eerder bij de bal was.
Bij de derde poging van Hercules dolven wij het onderspit. KGB kreeg de bal niet weg, en na een mooi passje, kon de vrijstaande speler bij de tweede paal binnen schieten. 1-0.
Wij zaten te wachten op de beloning van ons goede spel, maar Hercules, dat het moeilijk had tegen ons, ging er met de voorsprong vandoor.
Het gaf hun een "boost" van vertrouwen, terwijl wij even de weg kwijt waren, al duurde die periode niet zo lang. De mouwen werden weer opgestroopt en we namen weer het voortouw, hoewel het toch iets minder toonde dan vòòr het eerste doelpunt.
Dani nam een vrije trap, maar dat leverde niets op. Kort daarna een uitbraak van Hercules, gelukkig schoot de aanvaller over.
We kwamen nog goed weg. Tijdens het uitverdedigen gaf Luuk een foute pass, waardoor Jim in de problemen kwam. Dat resulteerde in een vrije schietkans voor Hercules, maar de bal ging gelukkig net naast.
Dat was het laatste wapenfeit zover. 
De conclusie na de eerste helft luidde, dat we het spel wel gemaakt hadden, al was dat bijna gelijkwaardig, maar dat Hercules toch de 1-0 voorsprong had. Er kon nog genoeg worden rechtgezet in het tweede bedrijf, zo was de algehele tendens. Een overwinning was noet zeer wel mogelijk.

Al vrij snel kwamen we, na de rust, op gelijke hoogte, zo leek het. Mike nam een vrije trap, en de inlopende (absoluut géén buitenspel) Dani, kopte de bal met een fraaie boog, over de keeper, via de onderkant van de lat, in het doelnet. Toen er allang geen beweging meer in het doelnet was te waarnemen, dacht de grensrechter: Je weet maar nooit, ik zal toch de vlag maar even omhoog steken..... Zijn clubgenoot en vriend, de scheidsrechter, ging toch nog maar even verhaal halen, nadat hij al gedecideerd naar het midden had gewezen. Zonder twijfel. Er werd overleg gevoerd met een hoog pro-Hercules-gehalte, en de goal werd dus alsnog afgekeurd wegens vermeend buitenspel.
Dit was de nekslag die we niet meer te boven kwamen. Schandalig...... Jammer dat zulke externe factoren zo beslissend kunnen zijn. Hercules stond op het punt van omvallen, maar kreeg toch nog hulp van de derde colonne. Het is ook een manier.
Na de afgekeurde goal, kon je aan kleine dingen zien dat het wat minder werd. Er werden minder duels gewonnen. Helemaal toen er vrij kort daarop werd gescoord door Hercules. De ingestudeerde vrije trap verdween bij de tweede paal in het doel. 2-0.
Het geloof was nu weg. We probeerden er nog het beste van te maken en dat was ook hartverwarmend om te zien, alleen het was op.
Ronan stoorde nog eens goed door op hun keeper, waarna Dani de bal zonder overtuiging op het lege doel schoot en dus mistte. Het was illustratief voor onze gemoedstoestand.
Mike verloor de bal op het middenveld, gelukkig bracht Senno nog redding.
Na een goede lange pass van achteruit, kreeg de Hercules-spits vrij baan richting Senno en scoorde 3-0.
Na een vrije trap van Jimmy, schoot Mike via de lat over, toch was de laatste wapenfeit voor ons. 
Mike nam een vrije trap en de keeper liet de bal los. Brett was er als de kippen bij om de 3-1 te maken.
Hierbij bleef het echter en daar moesten we het dan maar mee doen. Jammer.

Na de laatste fluitsignaal danste de Hercules-coach look-a-like Jurgen Streppel, als een volleerde ballerina van 100 kilo, het veld in de rondte, alsof ze de Champignons-Leage hadden gewonnen. Aan die opgewonden euforie kon je dus wel zien, dat de opluchting van hun enorm was en dat ze dus een grote angst voor ons hadden gehad, vòòr de wedstrijd.
Wij zijn echter de ploeg die met opgeheven hoofd het Hercules-bolwerk konden verlaten, al was het dan zonder punten.
Groot compliment voor de ploeg, al koop je er niet niets voor. Je waardigheid is veel belangrijker. Wij kunnen tenminste met een goed gevoel de spiegel inkijken.

Op naar de wedstrijd tegen Blokkers. 

Mels van Ammers