Voetbalvereniging K.G.B. werd opgericht op 23 juni 1931. De naam ´Kolping´ werd geïnspireerd door het werk van Adolf Kolping, een Duitse priester die ervoor ijverde dat arbeiders na hun werk verpozing konden vinden in zogenaamde gezellenverenigingen. De letters K.G.B. betekenen dan ook ´Kolping´s Glorie Blijft´. In het begin werd de naam voorafgegaan aan R.K. Deze toevoeging werd in de jaren 70 weggelaten.

Voordat K.G.B. werd opgericht, werd er uiteraard al gevoetbald in Bovenkarspel. Als ´eerste´ voorloper geldt de vereniging I.D.W. (Inspanning Doet Winnen). Deze vereniging werd in 1916 opgericht. Als speelveld diende het strandje in Broekerhaven. Dit is het gedeelte, waarop nu de camping is gesitueerd. Behalve op dit veld (het grote strand, dat wel eens te nat was) werd er ook wel gespeeld op het zogenaamde ‘kleine strand’ of op ‘het strandje van Jordens’. I.D.W. ging wegens slechte financiële omstandigheden in 1926 ter ziele.

Ene Gerard Bakker, fanatiek voetballer uit de Broekerhavenweg, heeft er voor gezorgd dat er al gauw weer een nieuwe vereniging werd opgericht, met de naam Vitesse. Men speelde eerst nog op het grote strand, maar later werd verhuisd naar een veldje aan de Broekerhavenweg tussen de Hoofdstraat en de Zuidervoertsloot. Ook deze vereniging was geen lang leven beschoren en dat had alles te maken met de oprichting van een nieuwe vereniging in 1931.

(Een jaar later werd er in Broekerhaven wederom een nieuwe club opgericht, genaamd Strandvogels, maar ook deze bespeler van het grote strand hield niet lang stand en in 1938 werd de laatste ‘Strand’ wedstrijd gespeeld.)

In 1931 werd er dus een nieuwe vereniging opgericht. De kerk had hierin een groot aandeel. Toen de mogelijkheid zich voordeed om een terrein te huren, zegde de kerk in de persoon van pastoor Brouwers haar medewerking toe in de oprichting van een Rooms Katholieke voetbalclub. De kronieken vermeldden dat de nieuwe club voortkwam uit de Sint Jozef Gezellenvereniging, maar onduidelijk is wat dit ‘uitvoortkomen’ precies inhield. Het eerste bestuur werd gevormd door een commissie van 7 mannen. Dit waren D. Rood (voorzitter), G. Boon (vice-voorzitter), H. Key (secretaris) en P. Lambert (penningmeester). De heren Peerdeman, van ’t Hof en Klarenbeek completeerden het zevental. De volledige naam van de nieuwe vereniging werd: Rooms-Katholieke Voetbal Vereniging Kolping’s Glorie Blijft.

Het eerste competitiejaar bestond de RKVV K.G.B. al uit eerst drie en even later zelfs uit vier seniorenteams. Het veld lag achter het z.g. brandspuithuisje. De nieuwe club mocht zich in een grote belangstelling verheugen, want er stonden soms wel 1000 toeschouwers langs het veld. Er werd ook goed gepresteerd, want in het eerste jaar eindigde men op de tweede plaats van de D.H.V.B., de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond (in die tijd hadden de katholieken nog hun eigen voetbalbond). In het seizoen 33/34 werd er verhuisd naar het terrein aan de Hoofdstraat, dat bekend is geworden als ‘De Rozenboom’.
De openingswedstrijd werd gespeeld tegen A.F.C. uit Alkmaar en deze wedstrijd werd door K.G.B. gewonnen.

Dat een club altijd te maken krijgt met ups en downs, leerden ook die eerste jaren al. Het bleek (toen al) een moeilijke opgave om complete teams op de been te brengen. Ook het bestuur kende vele wisselingen. Voorzitter Rood bijvoorbeeld, verhuisde naar Zutphen en werd opgevolgd door D. Koster Cz, maar men haalde het eerste lustrum. Toen er in 1936 weer een nieuw bestuur tot stand kwam werd G. Boon voorzitter. In mei 1940 hield de Katholieke Voetbalbond op te bestaan en samen met andere bonden ging men op in de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond. In de eerste 10 jaren van haar bestaan hebben de diverse elftallen van K.G.B. 16 kampioenschappen behaald.

Na de oorlog was er een wisselvallige periode, geen grote successen en geen grote tegenvallers. Dit duurde tot de jaren zeventig. Door de grote toestroom van nieuwe inwoners naar Bovenkarspel steeg ook het gehalte aan voetballende kwaliteiten binnen de vereniging. De prestaties van het eerste team bleven niet onberoerd en men promoveerde in de jaren zeventig uit de afdeling Noord-Holland naar wat werd genoemd: de KNVB. De laagste klasse daarin was de vierde klasse en hierin kreeg men te maken met eerder zo gerenommeerde tegenstanders als West-Frisia, dat in die jaren steeds slechter begon te draaien. Ook De Zouaven en De Valken promoveerden naar de KNVB en dat leverde vele derby’s op.