Het was goed toeven aan de boorden van het Ijsselmeer. De kou was eindelijk uit de lucht, en het Jan-Smit-veld lag er mooi bij. Dan kan ook haast niet anders met kunstgras.
Kortom alle ingrediënten voorradig voor een mooie wedstrijd.
Door het wegvallen van Senno, stond Jimmy nu op doel. De selectie is wat krap, maar met enig kunst en vliegwerk moet er toch nog wel een mooie eindklassering mogelijk zijn. Saul was ook afwezig. Pieter Striphumee was mee als mogelijke invaller.

De visnetten werden uitgegooid en het spel was op de wagen. Met de wind in de zeilen hadden we al snel een optisch overwicht, dat nog niet werd uitgedrukt in doelpunten. Achterin hadden we het ook aardig onder controle, en Jimmy hoefde nog niet handelend op te treden. Sven, Luuk, Brett en Kevin hielden de rijen goed gesloten. Elijah, Dani en Mike, vochten verbeten duels uit op het middenveld. Nino, Stijn en Ronan stonden op scherp.

De eerste waarschuwing kwam van ons. Mike gaf een mooie pass op Ronan, die vervolgens óók scoorde, maar helaas nét in buitenspelpositie. Het bleef 0-0, maar ze waren gewaarschuwd. Volendam dreigde af en toe, maar verder dan het zestienmetergebied kwamen ze niet echt.
We bleven dreigend. Sven tikte de bal net naast het doel. Volendam kreeg kort hierna een riante mogelijkheid, maar de bal smoorde voor de doellijn en kon nog net worden weggewerkt.

We kregen een vrije trap te nemen. Fraaie positie van Luuk, maar de doos zat nog om zijn schoenen, dus hopeloos over geschoten. Volgende keer beter.
Even later was het dan toch eindelijk raak. Nino passte op Mike, die snel doorschoof op Dani, die hard in de hoek schoot. 0-1.

Niet lang daarna, mooie actie van Mike op rechts. Strakke voorzet op maat voor Ronan, die de 0-2 aantekende.

Een schitterende actie van Nino werd bijna beloond met een doelpunt. Zijn gevoelvolle trap met links belandde echter op de kruising.

Er leek geen vuiltje aan de lucht. Echter na een fraaie een/twe door de midden (Finn trok zijn haren uit zijn hoofd), schoot de Volendam-spits uit zijn slof en onhoudbaar voor Jim, verdween de bal in de uiterste hoek. 1-2. Dat gaf Volendam weer onvermoede krachten.

Toch liepen we hierna verder weg. Vanaf de middenlijn, nam Brett een vrije trap, richting Volendam-doel. Niemand van hun reageerde. Mike zei "dank je wel", controleerde de bal en knalde snoeihard in doel. 1-3.

We hadden weer de overhand en Nino kopte net naast, na een corner.
Vlak voor de rust, ziet Mike de keeper iets te vér voor het doel staan en met een akelige precisie treft hij doel, vlak onder de lat. 1-4.

Dat was de ruststand, en zou voldoende afstand moeten zijn voor de drie punten.

Het begin van de tweede helft was rommelig van onze kant. Te gehaast spel en veel onnodig balverlies. Volendam richtte zich langzaam op en na een verre bal richting ons doel, was de Volendammer-spits, eerder bij de bal en haalde verwoestend diagonaal uit en de bal plofte in de verre hoek. 2-4.

Ze geloofden er weer helemaal in. Wij voetbalden onsamenhangend met veel foute passes.
Volendam had dat ook in de gaten en gooide er nog een schepje bovenop.
Mike hielp even mee in de verdediging. In een "duel" om de bal, ging de Volendamspeler kermend ter aarde. De scheids wees uiteraard gedecideerd naar de stip. KGB in verbijstering achterlatend, óók dat is sport.
De penalty werd strak benut, dus was het zomaar weer 3-4.

Volendam ging nu alles op alles zetten en daar konden wij maar moeilijk mee omgaan.
De kansen die we kregen, kregen niet het juiste vervolg en Finn leunde doodgemoedereerd tegen het hek. Gelatenheid.

Een goede keeper pakt altijd wel een punt voor de ploeg. Jimmy pakte er 2, toen hij oog in oog met de Volendam-spits de winnaar bleek. Met zijn rechtervoet hield hij een "zeker" lijkend doelpunt tegen. Fantastisch Jim.

Pieter liet nu ook van zich horen. De aalvlugge speler kreeg balbezit en vanuit de draai, schoot hij de bal richting de verre kruising. De keeper tikte de bal nét nog weg. 
Even later vertrok Pieter over rechts, met de bal aan de voet, richting zestien-meter-gebied. Hij betrad deze ruimte aan de rechterkant. De keeper was inmiddels uitgelopen. Pieter had dat vanuit een ooghoek gezien en stifte de bal feilloos over de keeper heen. 3-5.

Dat was vlak voor tijd, het finale breekpunt, en de Volendammers wisten nu 100% zeker, dat ze vandaag achter het net zouden vissen.

Het was zeker geen perfecte wedstrijd van onze kant. Zeker niet in de tweede helft, maar toch gaan de punten mee naar Bovenkarspel. Zonder discussie, zeer verdiend, maar er is altijd ruimte voor betering. Wat meer overzicht en rust aan de bal, zou een wat evenwichtiger beeld te zien krijgen, met nog meer doelkansen dan vandaag. En dat waren er al pittig wat.
Soms een tandje erbij, soms een tandje terug. Dat gevoel van een wedstrijd leren doorzien, is nog wel eens een moeilijk verhaal. Maar ook dat komt wel goed. Sommige dingen hebben iets meer tijd nodig. Voor de toeschouwers wat het een doelpuntrijke pot. Die hebben zich niet verveeld.

Mels van Ammers