Voetballen met een ongegronde angst is, in de  regel, geen goede opmaat voor een positief resultaat.
Dit hebben we al een paar keer meegemaakt. Tegen Sporting Krommenie was er geen sprake van angst, maar werden we, fysiek en mental, zeer goed getest. Door een tegenstander die niet van ons onder de indruk was, en dat ook met andere middelen dan alleen goed voetbal, liet blijken.
Daar deinzen wij nog wel eens van terug en weten dan de rust en overzicht soms niet te bewaren om het tij te keren. Dat is ook een soort van leerproces, waar je als team doorheen moet. De ene keer gaat dat ook makkelijker dan de andere keer.
Tegen Krommenie was de ommekeer zo'n 10 minuten voor tijd. We stonden met 4-1 achter en begonnen toen pas te voetballen. Dat had ook wel wat eerder gekund, maar dat zat er gewoon niet in, die dag.
Ander voorbeeld was de uitwedstrijd bij AS'80 uit Almere. Na een schijnbaar gemakkelijke 0-2 voorsprong bij rust, waren we na de 1-2 aansluitingstreffer, compleet de weg kwijt. AS'80 rook bloed en alle middelen werden uitgeprobeerd om ons van onze stuk te brengen. De scheids hielp ook nog een handje mee, zodat we uiteindelijk met een 3-2 nederlaag het vel afstapten. Zwaar teleurstellend en we lieten het gebeuren. Of je een voorstander moet zijn van de "speelwijze" van AS'80, in de tweede helft, is te betwijfelen.
In grote lijnen is het zo dat een thuisploeg, die in de rust achter staat, na de rust nog wil proberen om terug te komen. Meestal als je het eerste kwartier na de rust zonder kleerscheuren doorkomt en de bal zoveel mogelijk in de ploeg houdt, zwakt de aanvalsdrift wat af, of er komt meer ruimte om via de counter, verder afstand te nemen. Geduld hebben en je kansen pakken, die toch wel komen. Kost niet teveel moeite en betaald zich vaak uit. Je moet ergens van uit gaan. Soms werkt het, soms niet. 
We beginnen wat af te dwalen, iets wat we dus ook het eerste kwartier tegen Fc Amsterdam deden. Angstvoetbal werd er  gespeeld, zonder enige vorm van overleg. Ballen springen van voeten, totaal geen controle. Geen verhaal, alle ballen naar voren "peren". Zie maar... Door gestuntel, geblunder en een totaal gebrek aan communicatie, krijgt Fc Amsterdam de bal in de schoot geworden. Eitje. 1-0. 
Paar minuten later weer vrije doortocht. Sven brengt op het laatste nippertje redding. 
Nog steeds niet echt wakker. Links, in de zestien, dolt Fc Amsterdam-aanvaller drie man en draait de bal met een fraaie curve, buiten bereik van doelman Kevin, via de binnenkant van de paal binnen. 2-0.
We mogen, even later, weer de handen dicht knijpen. Tussen twee man door krijgt de aanvaller kans om de 3-0 te scoren. Gelukkig mis. 
Mike nam een vrije trap, geheel zielloos, en richting de hemelpoort. Het nulpunt was bereikt.
Er werd door het team nog eens goed uitgerekt en Saul scoorde een buitenspelgoal. Misschien dat we wat wakker worden nu...
We gaan wat hoger druk zetten nu, en zien gelijk resultaat. Fc Amsterdam gaat ook kleine foutjes maken en dat smaakt naar meer. Nino was de eerste die dat begreep, stoort goed en pakt de bal af. Een op een met de keeper maakt hij geen fout en brengt ons terug in de wedstrijd. 1-2. 
De oogjes worden nog eens goed uitgewreven. We richten ons langzaam op en beseffen dat we niets minder zijn. Dat is de Spirit. Mike neemt een corner. Brett raakt de bal verkeerd, richting Mike. Mike kapt zijn man uit en haalt ongenadig hard uit. 2-2.
We lijken weer terug in de wedstrijd, maar door gestuntel achterin staan we vijf minuten later alweer met 3-2 achter. Het rustsignaal klinkt.

Het team verdient na de rust een groot compliment. De schroom wordt afgeschud, de inzet verhoogd, daardoor vecht je jezelf weer terug in de wedstrijd. Zij gingen mopperen (goed teken), wij gingen voetballen. Toch kwamen we nog met 4-2 achter te staan, na een mooie individuele actie van hun spits.
Dat laten we toch niet gebeuren, dat we met lege handen hier weggaan. Het hele voorgaande verhaal komt nu goed van pas. We laten ons niet meer wegdrukken en gaan alsnog voor een goed resultaat. 
Rolmodel in deze wedstrijd voor mij, was Saul, die ondanks dat hij bijna niet meer kon, toch telkens nog weer de strijd aanging. Voor mijn gevoel ging Saul over zijn limiet heen om toch nog een positief resultaat te behalen. De anderen hadden en kregen dezelfde instelling, maar voor mij was Saul vandaag de belichaming van onverzettelijkheid, het hele team aanstekelijk meesleurend. 
Brett neemt een vrije trap en plaatst de bak akelig precies op het hoofd van Nino. 4-3.
Fc Amsterdam raakt de kluts kwijt. De Amsterdam-keeper heeft de bal, Nino stoort en de keeper schiet de bal in de voeten van Dani, de zich niet bedenkt en scoort de 4-4.
Geen gedraal, nu erop en erover. Nog een paar minuten. Saul, naar adem happend, krijgt de bal in bezit en met zijn laatste krachten begint hij nog maar weer eens aan een aanval. Passeert op zijn tandvlees, de rechtsback, behoudt het overzicht, de keeper komt naar hem toe, Saul ziet uit een ooghoek Dani, rechts voor doel, geheel vrij staan. Met een laatste krrachtsinspanning geeft Saul de bal vóor en biedt voor Dani, werkelijk, een kans voor open doel. Een schuivertje kan toe, maar Dani knalt verwoestend keihard uit, de bal verdwijnt ongecontroleerd, over het lege doel.
Het had de ultieme beloning moeten zijn van een fantastische tweede helft, waarin we veerkracht hebben getoond. Hoewel we onszelf tekort hebben gedaan, was de wederopstanding mooi om te zien. Het eindresultaat, ook gezien deze competitie, mag dan ietwat teleurstellend zijn. HIer en daar wat laten liggen, maar de Blauwdruk van Mentaliteit, Inzet, Werklust en doorzettingsvermogen was allemaal te zien in deze laatste tweede helft van deze wedstrijd in deze competitie en dat geeft weer hoop en goede moed voor de volgende competitie. Niets krijg je cadeau, maar je kunt wel samen als team en geheel, het cadeau uitpakken. Samen dingen bereiken in een leuke sfeer, is fijn. 
Dit jaar is er ook weer veel bijgeleerd over onszelf en als team. Toch weer een stukje sterker en wijzer geworden.

Met heel speciale dank voor Finn en Mo, die dat zootje ogeregeld maar op een lijn moetn zien te houden.
Veel succes in de volgende fase, 

Mels van Ammers