Vandaag de competitiewedstrijd tegen de Wherevogels JO10-2. Als vanmorgen de gordijnen in Bovenkarspel opengeschoven worden zal in menig huiskamer teruggedacht worden aan de hit uit 1980 van Nico Haak.

Vogeltje wat zing je vroeg
Is de nacht niet lang genoeg
O nee, de nacht is altijd veel te kort
Omdat het tegen vieren, zo 's morgens tegen vieren
Omdat 't dan pas echt gezellig wordt

Omdat de aftrap voor deze wedstrijd om 08:45 gepland staat besluit coach Aldo om 07:30 te vertrekken naar Purmerend. Jens (en dus ook coach Patrick) zijn een weekendje weg, gelukkig is Dylano van de JO10-2 vroeg uit de veren om ons te assisteren. En als ook Harold het stokje van Patrick overneemt zijn alle plaatsen weer ingevuld. Na een voorspoedige reis komen we precies 8:15 aan bij de tegenstander. We hebben geen goede ervaring met het spelen van uit wedstrijden voor dag en dauw (bij Blokkers liepen we tegen ons eerste verlies aan in deze competitie).  Omdat de inspeel ballen van de JO10-1 veilig opgeborgen zijn in het schuurtje van Patrick, hebben we de ballen van KGB 9 mee (thanks guys). Deze zijn wat zwaarder en dus een goede krachttraining voor onze toppers. Eerst even pass en trappen en dan een rondje afronden op het doel. Dylano pakt, duikt en trapt alle ballen tijdens de warming-up uit het doel. Die is duidelijk wakker of had hij van de spanning niet geslapen? Enfin we kunnen beginnen aan de wedstrijd. En hoe? KGB JO10-1 mag aftrappen en de teller staat al op 1 nog voordat Harold de trainers van de Wherevogels succes heeft kunnen wensen. Een mooie combinatie die door Stijn wordt ingeschoten 0-1. Ook na het doelpunt is KGB de betere partij. Silke gooit in naar Tristan voorzet en Stijn schiet de bal over het doel. Timo mooie steekbal op Tristan die 1 op 1 met de keeper zijn schot gekeerd ziet. Vervolgens Robin naast en bij de een hoekschop krijgt Rens de bal twee meter voor de doellijn op zijn knie, bal over. De eerste 10 minuten waren goed ook al zag het er vanaf de zijlijn niet altijd flitsend uit.  Jammer dat we ons zelf niet meer beloond hebben, maar ja dat is ook voetbal. Of zoals ze in deze regio zeggen: We hebben de (Where)vogel over het net laten vliegen (kansen die je krijgt niet aangrijpen). Deze druk houden onze toppers niet vol en kruipt de thuisclub meer en meer uit zijn schulp. Toch prikken we er nog eentje bij als de voorzet van Rens door Lucas in het doel wordt geschoten 0-2. Bij balverlies lopen we al een tijdje niet meer mee met onze directe tegenstander en dus geregeld een overtal situatie voor de groen witten uit Purmerend. Na 15 minuten spelen komt een voorzet van rechts voor de goal. Daar heeft Martijn twee man en de 1^e kan scoren 1-2. Dit is tevens de ruststand omdat pogingen van Timo, Lucas en Timo respectievelijk over en naast gaan.

Rust in Purmerend is anders dan rust in Blokker. We staan voor, hadden na de eerste 10 minuten drie of vier nul voor kunnen staan, misschien wel moeten staan. Als coach weet je dan dat er in de kleedkamer tegenover ons gezegd gaat worden “Dat het maar 1-2 is en dat alles nog mogelijk is”. Dus ook Harold en Aldo moeten de boel op scherp zetten. Na de gebruikelijke tips en trucs gooit Harold in de groep: “Bij verlies mogen jullie het hele weekend niet op de spelcomputers (PS4) tablets etc”. Nou daar zijn ze van geschrokken. De thuisclub trapt af voor het tweede bedrijf. Na een onderschepping van Silke is het Stijn die de bal bij Robin krijgt. Tikje door naar Tristan en het is 1-3. We komen nog even goed weg als Martijn te kort terug speelt op Dylano. De spits van de Wherevogels komt ertussen maar schiet over. En dan gaat het lopen als een kieviet. Tristan speelt de bal vrij en maakt 1-4 en even later ook de 1-5. Een mooie combinatie is de aanleiding van de volgende goal. Rens ziet Robin op rechts vertrekken. Een goede aanname en een voorzet op Lucas die vervolgens hard de 1-6 in de netten schiet. Een snelle ingooi van Silke naar Lucas splijt de verdediging van de Wherevogels als de rode zee voor Mozes. Pass naar Tristan die Robin voor het doel bediend. Robin maakt de 1-7. Wat we de eerste 10 minuten voor de draai vergaten, namelijk om te scoren, is nu dik in orde. Veilige marge opgebouwd maar tijd om achter over te leunen is er niet. Of zoals het spreekwoord zegt: Hoe eer de (where)vogel zingt hoe eer de kat hem wringt (Je moet niet te vroeg juichen er kan altijd iets tegenzitten). Silke speelt een degelijke partij en brengt rust in de verdediging. Ook Martijn en Rens verdedigen goed maar lopen meer op dezelfde plek waardoor er ook spelers vrij komen te staan. En daar maakt de tegenstander gebruik van en scoort 2-7. Niks aan de hand natuurlijk maar als twee minuten later een voorzet bij de eerste paal d.m.v. een hakje verlengd wordt en iemand bij de tweede paal vrij kan inschieten is het 3-7. Dylano werd bij het hakje geraakt en kon daardoor niet deelnemen aan het spel, maar de scheidsrechter keurde het doelpunt goed. Gelukkig weten we een verdere neerwaartse spiraal te voorkomen. Een mooie pass van Timo komt bij Stijn die hard de 3-8 in het doel schiet. Na de laatste wisselbeurt is het Tristan die de bal voor geeft op Stijn 3-9 en Lucas met een afstandsschot de 3-10 maakt. Een speler van de thuisclub komt, na een schouderduw van Lucas, vervelend op zijn schouder terecht en moet het veld verlaten. Na nog 2 stevige ingrepen van Lucas vindt de scheidsrechter het wel welletjes en fluit voor het einde.

Ook deze wedstrijd wordt winnend afgesloten en dus weer een weekje op de tweede plaats in de 1^e klasse. De toeschouwers zijn zo trots als een pauw op deze toppers. En zo zie je maar de vroege vogels vangen de dikste wormen (Vroeg opstaan kan voordelen hebben). Dylano bedankt voor je inzet en wellicht tot een volgende keer!